|
|
En bent in de vreemde gebleven
Maar nu je weer naar huis verlangt
Ontbreekt je de moed
|
 |
|
 |
Je
hebt ook zo lang niet geschreven
Al denkt ze dat je haar vergat
In 't verre vreemde land
Zij heeft alleen aan jou haar hart verpand
 |
|
|
Het
zwerven maakt een mens zo moe
Neem dus 'n besluit
Bij haar rust je werkelijk pas uit |
 |
|
|
Vaak kijkt ze stil naar jou foto
Jouw lege stoel bij de haard
Jij zocht geluk in de vreemde
Was dat de eenzaamheid waard
 |
 |
Je
ging de wijde wereld in
De zon tegemoet
En bent in de vreemde gebleven
|
|
Maar
nu je weer naar huis verlangd
Ontbreekt je de moed
|
 |
|
 |
Je
hebt ook zo lang niet geschreven
Al denkt ze dat je haar vergat
In 't verre vreemde land |
|
Zij
heeft alleen aan jou haar hart verpand
Het zwerven maakt een mens zo moe
|
 |
| |
Neem
dus 'n besluit
Bij haar rust je werkelijk pas uit
|
| |
 |
|
|